Friday, March 30, 2007

Frühling in Flims - 4

voorbeschouwing - deel 1 - 2 - 3 - 4 - 5

In dit vierde deel van mijn reisverslag beschrijf ik de woensdag en de donderdag.

Deze week had ik nog steeds niet de 35, de zwarte piste vanaf de Vorab naar Alp Ruschein kunnen nemen, dus het moest er vandaag maar eens van komen. Snel naar de gletscher dus!

Meteen omhoog gegaan naar Crap Sogn Gion, en even snel een fotootje geschoten van het dal, dat nog in nevelen gehuld is.

's Morgens vanaf Crap Sogn Gion

Het hoofd op hol gebracht door dit mooie uitzicht en de rust op de pistes, jakkerde ik als een dolle richting het slepertje van Alp Dado. Tsja, dat jakkeren gaat lekker op het mooie corduroy van de vers geprepareerde pistes, maar wat minder op de hard bevroren, verspoorde sneeuw, vlak naast de piste. Dus... Mijn eerste valpartij van deze vakantie was een feit!

Doorgeskied, slepertje genomen, naar de Fuorcla geskied. Vanuit de gondel naar de Vorab was het uitzicht ook weer prachtig.

Vanuit het gondeltje Fuorcla - Vorab

Op de gletscher was pas één slepertje open, en nog bijna niemand op de piste.

Het slepertje op de Vorab

Op de Vorab eerst even van het uitzicht genoten, hier de Vorab Pign.

De Vorab Pign

Volgens de pistekaart zou je hier ook omhoog kunnen lopen en een prachtige freeride route kunnen nemen, maar dat durfde ik deze week niet aan, omdat ik niemand het had zien doen...

In plaats daarvan dus maar richting het zadel, 'Sattel', geskied, waarvandaan de afdaling naar Alp Ruschein begon.

Vanaf de Vorab naar Alp Ruschein

Heerlijk, die uitzichten zo 's morgens vroeg. En de rust overal. Dat verkies ik toch ver boven een uurtje meer slaap of een bak koffie in het appartement.

Vanaf de Vorab naar Alp Ruschein

Vanaf de Vorab naar Alp Ruschein

Tsja, en dan heb je zo'n witte snelweg voor je neus... Zonder files, wel te verstaan!

Vanaf de Vorab naar Alp Ruschein

De sneeuw op deze ongeprepareerde piste was zo vroeg nog wel behoorlijk hard, dus het was met name op de steilere stukken, met opgevroren buckels, behoorlijk hard werken.

Eenmaal beneden meteen het oude, eenvoudige stoeltje genomen.

Het stoeltje Alp Ruschein - Crap Masegn

Lekker traag, genietend van het uitzicht, weer omhoog richting Crap Masegn.

Vanuit het stoeltje Alp Ruschein - Crap Masegn

Omdat de sneeuw deze eerste keer nog wat hard was, ben ik deze piste meteen nog maar een keer gaan doen. Voordat je weer bovenop de Vorab bent duurt het namelijk nog wel even: eerst bovenstaand stoeltje, stukje skiën, gondel, slepertje, en pas dan kan je weer los.
De harde bovenlaag was nu inderdaad wat ontdooid, dus het was prachtig racen op die piste. Geen foto's meer dus!

Hierna naar de Curnius geskied, waar ik had afgesproken om te lunchen, maar ik was wat te vroeg, dus meteen het stoeltje daar gepakt om nog even een afdaling te maken.
Zoals je op de foto ziet gingen er ook voetgangers naar beneden.

Papa en mama in de lift Curnius - Crap Sogn Gion

Papa en mama in de lift Curnius - Crap Sogn Gion

Dat is iets wat me opviel aan dit gebied - er zijn erg veel wandelroutes vanaf de skiliften, en in erg veel liften worden dan ook voetgangers toegestaan. Dat maakt het gebied erg aantrekkelijk voor groepen zoals de onze, waarbij skiërs en niet-skiërs meegaan. In de grote Franse gebieden die ik ken is dit niet of nauwelijks mogelijk, en moeten niet-skiërs zich op een andere manier vermaken.

Met deze stoeltjeslift kom je ook over het snowpark bij de Crap Sogn Gion. Deze week werden hier de British Open gehouden, onder andere in deze mega halfpipe (de grootste die ik ooit gezien heb).

De monsterpipe bij Crap Sogn Gion

Op dit moment waren de junioren bezig, en ik moet zeggen dat deze 'monsterpipe', zoals de marketingmensen van het skigebied hem noemen, dan wel wat aan de grote kant is, als zo'n kid er niet al te hoog boven uit kan springen. Toch zag het er knap uit, wat soms hele jonge kinderen al presteerden.

Als je je vergrootglas erbij pakt zie je rechtsboven in de pipe één van de kids aan het werk...

De monsterpipe bij Crap Sogn Gion

Hierna weer teruggeskied naar de Curnius, over de piste 60, die er zo tijdens lunchtijd erg rustig bij lag.

Kleine M

En toen lekker gegeten bij het restaurantje bij de Curnius. Dit was een wat kleiner pisterestaurant, zelfbediening, met een prachtig terras in de zon. Als het kouder is kan je ook binnen eten in een hele gezellige eetzaal met ramen van 5 meter hoog met uitzicht op het dal. Een aanrader, zeker voor liefhebbers van vlees en kaas. De Bündner Platte die ze serveren, een bord vol zelfgemaakte vleeswaren en stukken kaas, smaakt prima. Tenminste, dat hoorde ik van mijn broer, want zelf heb ik natuurlijk geen tijd voor culinaire lariekoek terwijl de skiliften nog draaien ;-)

Voor het nodige vertier tijdens de lunch werd gezorgd door een parapenter die hier op de piste landde om een hapje te gaan eten.

Parapenter landt bij de Curnius

Parapenter landt bij de Curnius

Parapenter landt bij de Curnius

Wat ik nogal opvallen vond was dat de parapenter een kereltje van een jaar of 3 als passagier mee had, waarschijnlijk zijn zoontje. Als je de grote versie van bovenstaande foto bekijkt dan kan je hem zien, met een glimmend helmpje op zijn hoofdje.

De rest van deze dag wat pistes rondom de Crap Sogn Gion genomen.

De donderdag is een dag waarop ik maar weinig foto's heb genomen - inmiddels had ik al zo'n beetje het hele gebied gezien, dus om alles nu nóg een keer te fotograferen, is ook weer zo wat.

Waar je eigenlijk altijd vanuit het skigebied kijkt richting het dal van Flims en Laax, heb je een punt op de rode piste 28 van La Siala naar de Vorab, waar je een ander dal in kan kijken - het dal waarin de plaats Elm ligt, ten noorden van Flims.

Kijkje in het andere dal

Het is met trouwens een raadsel waarom deze piste als rood is aangegeven, want het is een lang pad, met een verval van maar een meter of 140. Voor snowboarders zeker geen aanrader!

Verder heb ik deze dag nog een gele pistebully op de gevoelige plaat gezet, bij Crap Sogn Gion.

Calanda bully bij Crap Sogn Gion

Het bijzonder aan deze bully is dat hij gesponsord wordt door de firma Calanda, een bierbrouwer uit Chur.

Wat je ook goed ziet is de lelijkheid van het gebouw bij Crap Sogn Gion, dat een paar pisterestaurants en cafeetjes huisvest, en ook het hotel. Hoewel het me prachtig lijkt om in dit hotel te vertoeven en van het uitzicht te genieten, ziet het gebouw er van buiten absoluut foeilelijk uit.

Verdere bijzonderheden van deze alweer één-na-laatste dag:
- De dalafdaling naar Flims was inmiddels zo slecht dat ik 3 keer mijn ski's uit moest doen.
- Vandaag 82 km/u gehaald als maximum snelheid, een persoonlijk record (gemeten met mijn Navman (zie hier en hier), die de hellingshoek niet helemaal goed meeneemt, dus het moet nog een tikje sneller zijn geweest).
- En nog een PR verbroken: 55,93 kilometer afgelegd op ski's (exclusief liften, want die telt mijn Navman niet mee).

Labels:

Saturday, March 24, 2007

Frühling in Flims - 3

voorbeschouwing - deel 1 - 2 - 3 - 4 - 5

En dan nu de dinsdag. Ik was van plan om deze dag meteen naar de Vorab te gaan, om daar de zwarte te nemen naar Alp Ruschein, en als het zou kunnen ook de freeride route 77. Daar kwam het helaas niet van, want toen ik bij de liften kwam werd er net omgeroepen dat de gondel naar Plaun dicht was wegens technische problemen.

Gelukkig was ik net de meute voor die van de gondel naar het stoeltje naar de Foppa liep, en kon ik zonder al te veel te hoeven wachten instappen.

Het werd dus hetzelfde begin als de andere dagen; stoeltje naar Foppa, stoeltje naar Naraus, en vanaf daar de Cassons op voor de freeride routes. Vanaf de Cassons kon ik het skigebied goed overzien, en ik zag inderdaad dat er op de Vorab nog geen liften draaiden, en ook geen liften van de Fuorcla naar Vorab en Crap Masegn.

Deze morgen dus maar liefst drie keer de freeride route vanaf de Cassons genomen. Gelukkig hadden maar weinig mensen er zin in, want het was zoals gewoonlijk weer lekker rustig bij mijn favoriete liftje.

Het gondeltje naar de Cassons

Het gondeltje naar de Cassons

Bovenop was het uitzicht ook weer prachtig, zoals je op dit filmpje kan zien. Hier nog een klein filmpje vanaf de piste.

Tsja, als dit alle gevolgen zijn van die technische problemen, dan is zoiets helemaal niet erg... Later hoorde ik trouwens dat de "technische problemen" een stroomstoring was.

Door de freeride route drie keer te doen, merkte ik ook de invloed van de zon op de sneeuw; de eerste keer was de verspoorde sneeuw nog hard opgevroren, en was het behoorlijk zwaar skiën. Maar de verspoorde ijsbulten werden de tweede en de derde keer een stuk zachter. Hierdoor werd de piste ook een stuk makkelijker te skiën.

Inmiddels zag ik de liften bij Fuorcla weer draaien in de verte, dus ik besloot maar eens die kant op te gaan.

Eerst afgedaald naar de voet van het stoeltje naar Mutta Rodunda, en vervolgens onder die lift door de freeride route 73 genomen.

Op de 73 onder de Mutta Rodunda lift

Op de 73 onder de Mutta Rodunda lift

Dat je op zulke freeride routes, of off-piste, altijd goed moet blijven opletten, en niet als een dolle naar beneden jakkeren, merkte ik ook vandaag weer. Op een gegeven moment zag ik dat ik bij een rand kwam, dus ik minderde mijn vaart behoorlijk. Toen zag ik dat ik hier in elk geval niet af kon skiën, want er lag een klein rotswandje aan mijn voeten. Meer naar de zijkant kon ik er wel behoorlijk af. Op onderstaande foto zie je die rotswand, met aan de rechterkant het stukje sneeuw waar ik vanaf ben gegaan.

Op de 73 onder de Mutta Rodunda lift

Vervolgens heb ik de Mutta Rodunda nog een keer genomen en via Plaun het stoeltje omhoog de Crap Sogn Gion op genomen. Het was hier de hele week al behoorlijk druk vanwege de British Open die hier werd gehouden, de Engelse freestyle kampioenschappen.

Toen naar Curnius geskied via de rode 60, om daar te lunchen.

Zicht op Curnius - vanaf de 60

Helaas was er vanaf de Curnius geen dalafdaling naar Falera of Laax mogelijk, dus na de lunch maar weer het stoeltje omhoog genomen, mooi tussen de bomen.

Vanuit het stoeltje Curnius - Cassons

Aan m'n rechterkant een mooi uitzicht naar het dal van Flims.

Vanuit het stoeltje Curnius - Cassons

Vanuit het stoeltje Curnius - Cassons

Hierna de gele 'schoolbus' lift genomen naar Crap Masegn. Inmiddels zag ik dat de slepertjes op de gletscher ook draaiden, maar ik wist niet of ik nog op tijd daar zou zijn om vanaf daar af te dalen naar Alp Ruschein. Maar vanaf Crap Masegn kan dat ook via de rode 44 piste, en qua hoogtemeters is dat ook een beste afdaling, want je daalt van 2477 naar 1774 meter.

Hieronder het uitzicht van Crap Masegn richting het dal van Alp Ruschein. Door de grillige vorm van de bergen daar ziet het sneeuwdek er prachtig uit.

Vanaf Crap Masegn - richting Alp Ruschein

Vanaf Crap Masegn - richting Alp Ruschein

Onderstaande foto is ook vanaf Crap Masegn genomen, iets meer naar links. Echt druk was het hier niet op de piste...

Vanaf Crap Masegn

De 44 zelf, naar Alp Ruschein, was ook bijzonder rustig, en lag er strak bij.

De 44 richting Alp Ruschein

Wat een super afdaling en wat een prachtig dal hier!

Vanaf de 44 richting Alp Ruschein

Vanaf de 44 richting Alp Ruschein

Vanaf de 44 richting Alp Ruschein

Eenmaal beneden kon ik rustig uithijgen in de oude stoeltjeslift die me weer naar Crap Masegn bracht. Vanaf daar meteen door geskied naar de Fuorcla om vanaf daar het gondeltje te nemen naar de Vorab. Als ik een beetje tempo zou maken, zouden de gletscherliftjes nog wel open zijn.

De gondel Fuorcla - Vorab

Vanuit deze gondel heb je een mooi uitzicht.

Vanuit de gondel Fuorcla - Vorab

En ik zat niet in zo maar een gondeltje, maar in het gondeltje daar door Heiko Scheuerle is gelakt en geschilderd!

De gondel Fuorcla - Vorab

Chapeau, Heiko!

En ik had geluk, want hoewel de gletscherliftjes om 15:15 zouden sluiten, kon ik een paar minuten later toch nog mee omhoog!

De zoveelste halflege piste van de dag, heerlijk!

De Vorab gletscher

De Vorab gletscher

Vervolgens lekker naar beneden geskied, nog een keer het stoeltje van Mutta Rodunda genomen, en de dalafdaling naar Flims ingezet...

Vanaf de 10 richting Flims

Die dalafdaling was er helaas wat slechter aan toe dan gister, dus ik moest nog even mijn ski's uit doen.

De dalafdaling naar Flims

Ondanks de stroomstoring was het toch weer een prachtige dag - morgen maar weer proberen de afdaling van de Vorab naar Alp Ruschein te doen!

Labels:

Thursday, March 22, 2007

Frühling in Flims - 2

voorbeschouwing - deel 1 - 2 - 3 - 4 - 5

In dit tweede deel van mijn reisverslag, dat op maandagmorgen begint, eerst een blik van het balkon.
Hoewel het appartementengebouw zelf redelijk ingebouwd is, heb je aan de zijkanten van het balkon toch een mooi uitzicht.

Vanaf het balkon

Deze morgen was het nog wel redelijk fris, maar de vers gevallen sneeuw die ik zondag nog op de foto kon zetten, was vandaag weg.

Vanaf het balkon

De eigenlijke skidag begon net als gisteren in de stoeltjeslift naar Foppa.

Vanuit het stoeltje naar de Foppa

Dit is de eerste lift van het skigebied van Flims-Laax-Falera, en is gebouwd in 1945. Volgens een inwoner van Flims die ik sprak, was het de eerste stoeltjeslift van Europa. Toentertijd hing het stoeltje niet haaks op de kabel, zoals nu, maar evenwijdig aan de kabel. Tijdens je gang omhoog had je dus uitzicht naar een zijkant, niet naar voren.

Vanuit dit stoeltje zag je links de 10 liggen, de dalafdaling naar Flims. Niet meer dan een wit lint door een bruine weide...

Vanuit het stoeltje naar de Foppa

Aan de rechterkant zag je de Flimserstein.

Vanuit het stoeltje naar de Foppa

En mijn ski's, want bij dit liftje, net als het volgende liftje van Foppa naar Naraus, moet je je ski's in daarvoor bestemde bakken steken. Helaas past een paar twintips er niet in, dus moet je ze er los van elkaar in steken.

Vanuit het stoeltje naar de Foppa

Toen het een keer wat drukker was heb ik dus met mijn ski's op schoot gezeten, omdat er geen skibak meer vrij was om ze in te doen.

Hier nog een filmpje vanuit deze lift.

Mijn plan was hetzelfde als gistermorgen: de Cassons op. Hiervoor nam ik het tweede stoeltje, waar ik geen foto's van heb. Dit stoeltje is ook vroeg gebouwd, al in 1947. Een jaar of 20 geleden hebben ze deze vervangen en de stoeltjes verkocht, met als gevolg dat je de stoeltjes van deze lift overal in het dorp in tuinen terugziet. Zo sprak ik een Zwitser die een stoeltje van deze lift kado had gekregen van zijn vrouw voor hun 20 jarig huwelijk!

Na het tweede stoeltje de gondel in naar de Cassons. Die was een stuk rustiger dan gisteren, een zondag met veel dagtoeristen. Toen draaide hij de hele dag, nu alleen ieder half uur een rit. Vanuit het gondeltje zag ik nog twee gemzen die ik helaas niet op de foto heb kunnen zetten.

Vanaf de Cassons

Bij de Cassons twee keer de 70 gedaan, de off-piste-on-the-piste route, die dit keer een stuk meer verspoord was. De eerste keer, toen de zon de bovenlaag niet had doen smelten, was hij kei en keihard.

Vanaf de Cassons

De 70 vanaf de Cassons - volop sporen
Sporen door de poeder van gistermorgen

De 70 vanaf de Cassons - het bergstation van het gondeltje
Sporen en het bergstation van de Cassons

De 70 vanaf de Cassons - sporen in de poeder
Sporen door de poeder van gistermorgen

De 70 vanaf de Cassons - het schattige gondeltje
Het gondeltje van de Cassons

Het gondeltje op bovenstaande foto, tussen Naraus op 1842 meter en de Cassons op 2675 meter, is al gebouwd in 1956. Het is nog steeds het originele gondeltje. Waarschijnlijk kan het nog een jaar of vier dienst doen, maar moet het dan vervangen worden. De kans is dan groot dat de nieuwe gondel 's zomers niet meer open zal zijn. Nu wordt er op de Cassons 's zomers nog volop gewandeld. En 's winters dus van de twee freeride routes geskied, en ook gebruiken veel parapenters hem om van op te stijgen.

Ik vrees dat als de gondel vervangen wordt het niet meer zo'n kleintje zal zijn, met plaats voor 26 man (m/v) en de bediener, met als gevolg dat de freeride routes een stuk drukker zullen worden, of zelfs weer gewone, geprepareerde pistes, zoals vroeger ook al het geval was. Persoonlijk zou ik dat wel erg jammer vinden - juist de rust en het avontuur van dit deel van het skigebied zijn prachtig.

De 70 vanaf de Cassons
Vanaf de 70 vanaf de Cassons

Na de tweede keer de Cassons te zijn afgedaald, ben ik naar Startgels geskied, het begin van de Grauberg gondel.

Bij Startgels
De Cassons vanaf Startels

Hierna ben ik richting Nagens gegaan en daar ondermeer de afdaling naar Plaun via de zwarte 25 gedaan. Deze dag was hij nog open (voor het laatst) maar met een waarschuwingsbordje dat er stukken waren met gebrek aan sneeuw. Toch was het een erg leuke afdaling.

Later op de dag nog het slepertje van Alp Dado genomen, waar je een mooie uitzicht had het dal van Alp Ruschein in, waar ik later van de week nog wel zou komen.

Bij het begin van het Alp Dado slepertje

Bij de top van dit liftje had je een mooi uitzicht op het dal tussen de Crap Sogn Gion en Nagens, en de berghellingen bij Mutta Rodunda en Nagens. Door dit dal loopt de rode 40.

Bij de top van het Alp Dado (en Treis Palas) slepertje

Hier een uitzicht vanaf hetzelfde punt, maar meer naar links, met de gondeltjes van de Fuorcla naar Crap Masegn en de Vorab.

Bij de top van het Alp Dado (en Treis Palas) slepertje

Later op de dag nog naar de Vorab geweest en terug via de 30 naar Nagens. Dit is een nogal vlak pad, maar je kan het natuurlijk altijd zelf leuk maken door ernaast te gaan skiën door de poeder.

De nogal vlakke 30 van Vorab naar Nagens - Katja in de poeder

Of je kijkt naar het uitzicht, dat wel heel mooi is.

De nogal vlakke 30 van Vorab naar Nagens

Of je maakt er twee filmpjes: 1 en 2.

Later ook nog een filmpje gemaakt op de blauwe 12 van Nagens naar het begin van de Mutta Rodunda lift. Hier spring ik ook nog tijdens het filmen, maar in het algehele getril en geschok valt dit niet zo op...

's Middags ook nog met de La Siala lift omhoog gegaan, een moderne stoeltjeslift, die deels wel over oude 'Eiffeltoren' palen loopt.

La Siala - oude palen

Na de hele dag lekker geskied te hebben, wilde ik vandaag de dag ook graag skiënd eindigen. Met een lift naar beneden, zoals zondag, is toch een soort van nederlaag.

Dus vanaf La Siala de 10 helemaal naar het dal van Flims genomen, zo'n 1700 meter hoogteverschil. Dat was echt prachtig. Officieel was hij gesloten, maar omdat hij zondag wel open was geweest durfde ik het wel aan. En het viel vandaag nog wel mee - ik heb mijn ski's aan kunnen houden. Later in de week was dat niet het geval.

Hieronder wat foto's die ik tijdens de afdaling heb genomen. Ze beginnen op een meter of 2000 hoogte schat ik zo.

De 10 naar Flims - officiëel gesloten, maar nog net te doen

De 10 naar Flims - officiëel gesloten, maar nog net te doen

De 10 naar Flims - officiëel gesloten, maar nog net te doen

Howel het erg rustig was, was ik niet de enige op de piste.

De 10 naar Flims - officiëel gesloten, maar nog net te doen

De 10 naar Flims - officiëel gesloten, maar nog net te doen

De piste was niet voor niets gesloten, hoewel je er hier nog net langs kon aan de randen...

De 10 naar Flims - officiëel gesloten, maar nog net te doen

Af en toe was het net een boswandeling. Je rook ook de geur van de bomen en de modder.

De 10 naar Flims - officiëel gesloten, maar nog net te doen

De 10 naar Flims - officiëel gesloten, maar nog net te doen

De 10 naar Flims - officiëel gesloten, maar nog net te doen

Aan het einde van deze piste pak je nog net een straaltje middagzon mee...
De 10 naar Flims - officiëel gesloten, maar nog net te doen

Een mooi einde van een mooie dag!

Labels: