Friday, January 11, 2008

Oud en nieuw in La Toussuire

Ben de week van oud en nieuw 2007-2008 in La Toussuire geweest, in het skigebied Les Sybelles. Het skigebied Les Sybelles telt 310 piste kilometers, en bestaat uit verschillende dorpjes. Wij zaten in La Toussuire, maar het gebied kent verder de plaatsjes Le Corbier, Saint Colomban de Villards, Saint Jean d’Arves, Saint Sorlin d’Arves en Les Bottières.

Het was mijn eerste keer in dit skigebied, en het is me zeker niet tegengevallen. Voor een gebied met zoveel pistekilometers is het niet al te duur, en je kan je er voor een week zeker goed vermaken.

De week

De week begon uitstekend, want in de vroege ochtend van onze eerste skidag, zondag de 30e, was er een laag verse poeder gevallen!


Verse poeder 's ochtends

Ik schat een centimeter of 10 á 15, en dit zorgde de eerste skidag meteen voor heerlijke sneeuw op de pistes. Zo’n lekker zacht laagje waar je als het ware overheen zweeft; bochten maken kost bijna geen kracht. Fantastisch!
Deze dag was het wel behoorlijk koud, en af en toe een beetje mistig.


Mistig

Zo koud dat de batterijen in m’n fototoestel al snel geen energie meer leverden, en ik dus maar weinig foto’s heb kunnen maken. Maar er zaten wel mooie tussen!



Deze dag meteen één van de leukere afdalingen in het gebied gemaakt – van La Toussuire naar het dorpje Saint Colomban des Villards. Je daalt dan af van de Ouillon, 2400 meter hoog, naar 1100 meter. Via leuke rode en blauwe pistes tussen de bomen door, kom je dan aan in St Colomban. De pistes liggen allemaal in een mooie beschutte kom, en de ondergesneeuwde bomen zorgden voor het perfecte winterse skigevoel.


Bij St Colomban des Villards


Bij St Colomban des Villards


Bij St Colomban des Villards

De terugreis neemt wel aardig wat tijd in beslag – via langzame stoeltjesliften en een aantal sleepliftjes kom je weer terug. Je moet de terugreis niet na 3 uur ’s middags beginnen, want dan heb je kans te laat te zijn en een verbindingslift te missen.


Bij St Colomban des Villards

Was ik de eerste dag niet extreem vroeg begonnen, omdat de skipassen nog gehaald moesten worden, de rest van de week stond ik om 9 uur bij de Soleil lift die dan open ging.

We zaten in het Goélia chalet dorp, via Bizztravel geboekt. Met z’n vijven in een zespersoons appartement met twee slaapkamers en twee bedden in de woonkamer. Aan de krappe kant dus, maar we wisten van tevoren dat Franse appartementen niet echt uitblinken in ruimte. Het chalet dorpje ligt wel enigszins buiten het centrum (een minuut of 5 a 10 lopen), maar dat was geen probleem, want er was een supermarktje op 50 meter afstand, en ook het dalstation van de Soleil lift is zo bereikt. Terug skiën is ook goed mogelijk, hoewel het voor snowboarders wat lastiger is, omdat het een vrij lang vlak stuk is, en je goed vaart moet houden. Zeker met tegenwind was het lastig.

De tweede dag, de dag van oud en nieuw wel lekker vroeg begonnen, en dat was zeker de moeite waard!


's Ochtends bij de Soleil lift


Vanuit de Soleil lift richting het chaletdorp - een paar gebouwen nog in aanbouw


Vanuit de Soleil lift - La Toussuire

De pistes lagen er fantastisch bij en zo vroeg is het nog heerlijk rustig. Het zonnetje scheen en de corduroy was nog niet van de pistes geschraapt, dus het was goed wakker worden door volle bak van die strakke pistes af te denderen. Skiën zoals skiën bedoeld is! Deze dag eerst naar Le Corbier geskied, en vervolgens weer door naar St Sorlin, waar we hadden afgesproken om te lunchen.






De Aiguilles d'Arves

Met mijn 1080 Foils, mijn twintips waar ik nog steeds dol op ben, wat skiën ze fantastisch, een beetje achteruit geprobeerd te skiën, wat me op een blauwe piste al prima lukt. Verder voor het eerst geëxperimenteerd met het achterwaarts omhoog laten slepen in een sleeplift, en dat ging eigenlijk ook wel aardig. Je moet wel even kijken waar je het doet, want omdat je het pannetje tussen je benen uit haalt, hang je aan je armen, en op een steil stuk is dat wat minder prettig. Doordat we een aardige tocht maakten hebben we niet lang in de gebiedjes van Le Corbier en St Sorlin kunnen vertoeven, maar de week is nog jong.


Boven Le Corbier


Vanaf het terras in St Sorlin waar we lunchten


De Aiguilles d'Arves



Tsja, toen oud en nieuw gevierd in het appartement. Om een uur of 8 was er een mooi vuurwerk in La Toussuire waar we vanaf het balkon en de ramen van het appartement hebben kunnen genieten. Een positieve verrassing, want mijn eerder ervaringen met oud en nieuw in Frankrijk waren dat er bijna niks gebeurde op zo’n avond. Een lading bier, champagne en amaretto verder zijn we ons bed in gedoken…

En dan het nieuwe jaar in! Mijn reisgenoten verkozen het bed voor de piste, maar aan mij is dat niet besteed. Enigszins suf stond ik om 9 uur bij de Soleil lift, waar het opvallend rustig was. Hier heb ik geen seconde spijt van gehad, want ondanks dat ik wel eens fitter op de piste heb gestaan was het werkelijk waar fantastisch. Bijna geen skiërs in het gebied! Tot half 11 ben ik alleen bij de lift wel eens een verdwaalde skiër tegengekomen, maar op de piste zelf ben ik niemand tegengekomen! Snelwegen van uitstekend geprepareerd corduroy helemaal voor jezelf… Fantastisch gewoon! Eerst boven La Toussuire wezen skiën, en toen ik zag dat de lift naar de Grand Truc open was heb ik die genomen, en ben ik van de Grand Truc (2200 meter) afgedaald naar Les Bottières, dat op 1300 meter ligt. Een hele leuke dalafdaling over rode pistes, met wat bomen om de pistes.


Op weg naar Les Bottières - uitzicht op het Maurienne dal


Op weg naar Les Bottières

Vanaf daar kom je via twee pittige slepertjes weer terug in het gebied van La Toussuire. Het waren oude slepertjes van Montaz Mautino, en dat was nog terug te zien aan de ouderwetse bordjes langs de route die je verbieden om te slalommen.



Deze dag nog heel wat afgeskied: eerst naar Le Corbier, waar één van de weinige zwarte pistes in het gebied ligt. Dit was een prachtige piste, wel redelijk stijl, maar behoorlijk breed, en er lag goede sneeuw op. Ik vermoed dat andere skigebieden hem misschien als rood zouden classificeren, want echt moeilijk was hij niet.
Hierna via La Toussuire weer de afdaling naar St Colomban gemaakt, die er ook vandaag weer heerlijk bij lag. Kortom: een heerlijk begin van het nieuwe jaar!


Op weg naar St Colomban


Op weg naar St Colomban


Stoeltje uit St Colomban


Dal van St Colomban

De vierde dag was het best mooi weer – een klein beetje sluierbewolking.
Eerst weer naar Les Bottières geweest, en toen naar Le Corbier.


Vanuit de sleper vanuit Les Bottières


Vanuit de sleper vanuit Les Bottières


Vanuit de sleper vanuit Les Bottières


Op weg naar Le Corbier - vanuit de stoeltjeslift tussen La Toussuire en Le Corbier


Sluierbewolking bij Le Corbier


Sluierbewolking en de Aiguilles d'Arves

Van hieruit naar St Jean d’Arves. Bij St Jean zelf zijn er niet zoveel pistes, maar het was leuk om er een keer naartoe te skiën.


St Jean d'Arves

Lekker in de zon op het terras kunnen lunchen. Het restaurant daar was een aanrader. Lekker eten en vriendelijk personeel. Het einde van de dag wee boven La Toussuire geskied, en een aantal keer de Tête du Bellard lift genomen, een snelle 6 persoons stoeltjeslift, van waar uit je een leuk stukje naast de piste kon skiën. Daar was ook een leuke natuurlijk halfpipe – in het voorjaar en de lente loopt er waarschijnlijk een beekje.


Natuurlijke halfpipe

In plaats van hem zig-zag door te skiën probeerde ik steeds op het hoogste punt 270 graden te draaien, wat best aardig lukte. Maar niet altijd… Een keer goed gevallen (de tweede keer dat m’n helm me goede diensten heeft bewezen), doordat ik een stok op een onhandige manier in de sneeuw zette waardoor één van mijn ski’s er tegenaan kwam en uit ging.


Natuurlijke halfpipe


De zon gaat onder

De volgende dag was een dag met harde wind, en ook een tikje bewolkt.



In St Sorlin begonnen, en daar het hele gebied doorkruisd.


St Sorlin


St Sorlin

Je hebt er een hoop leuke pistes, rood en blauw. Wel zijn er erg veel sleepliften, die voor boarders niet altijd even makkelijk zijn. Eén trok zo sterk dat mijn boardende vriend ergens bijna aan het eind de lucht in vloog en eruit viel. Zelf kon ik wel blijven staan, en het was zelfs mooi om op dat stuk te springen, zodat ik een paar meter door de lucht vloog aan het pannetje van de lift om vervolgens weer neer te komen.



Nu snap ik ook waarom stoeltjesliften soms zo lang stil staan: een kereltje van een jaar of 8 stapte niet handig in de lift, en viel daardoor. De liftjongen zette de lift pas stil nadat hij en een andere passagier omvielen en het stoeltje over hen heen was gegaan. Vervolgens was hij te sloom om ook maar een handje te helpen. Gelukkig was de medepassagier van het jongetje zo aardig om wel te helpen en kon de lift weer verder gaan.
Eind van de dag weer bij La Toussuire vertoefd en de natuurlijke halfpipe een aantal keer gedaan, en ook leuk tussen de pistes door over de buckels onder de Medaille d’Or lift geskied.

En toen was de laatste dag alweer aangebroken. Het plan was om eerst naar St Colomban af te dalen, maar de piste hiernaartoe bleef erg lang gesloten. Misschien vanwege de harde wind, dat daardoor de stoeltjesliften uit dat dal niet konden draaien. Hoorde later namelijk dat het wel open was geweest maar dat het stoeltje tergend langzaam omhoog ging. Dus deze dag maar bij La Toussuire en St Sorlin doorgebracht, en ook nog even afgedaald naar het schattige Les Bottières.

Chalets Goélia

Het chaletdorpje waar we zaten was prima: heel dichtbij heb je een skiverhuur, een restaurantje, en een supermarktje. Het centrum van La Toussuire is een minuut of 5 á 10 lopen, dus dat is ook prima te doen. Verder loop je even naar beneden en stap je zo in de Soleil stoeltjeslift.
De appartementen zijn typisch Frans, dus niet al te groot. Wij zaten met z’n vijven in een zespersoons appartement, dus dat was redelijk krap. Er waren twee slaapkamers met twee bedden, en nog twee bedden in de woonkamer.
De appartementen zijn wel in goede staat. Op zich dus een aanrader, maar als je met een groep mensen gaat die elkaar wat minder goed kennen is het misschien wel zo handig voor de privacy om de woonkamer niet ook als slaapkamer te gebruiken…

Het skigebied en de liften

Het skigebied is leuk en best gevarieerd, maar echt moeilijke pistes zijn er niet te vinden. De twee zwarte pistes die ik ben tegengekomen zouden in een ander gebied misschien wel rood zijn geweest. Toch is er nog best wat uitdaging te vinden voor de gevorderde skiër: tussen de liften door waren er stukjes waar je veilig naast de piste kon skiën. Onder de Medaille d’Or lift in La Toussuire had je zo bijvoorbeeld een vrij steile helling vol buckels.
De liften zijn in het algemeen niet al te modern: veel vaste stoeltjesliften en sleepliften. Er zijn maar een stuk of zes snelle, ontkoppelbare (debrayable) stoeltjesliften. Er zijn best wat pittige slepertjes. Hoewel het gebied dus niet al te moeilijk is, maken die slepertjes het misschien wel wat lastig voor beginnende skiers, en zeker voor beginnende snowboarders.


Eén van de slepertjes richting Le Corbier

Grappig is dat je wanneer je van La Toussuire richting St Sorlin gaat, de weg van de Col de La Croix de Fer moet oversteken. 's Winters is deze gesloten.


Weg van de Croix de Fer


Weg van de Croix de Fer


Dorpjes

Als ik nog een keer naar het gebied zou gaan, zou ik in La Toussuire, Le Corbier of St Sorlin gaan zitten. Deze plaatsen hebben namelijk ieder een redelijk groot eigen skigebied. Van deze laatste is St Sorlin het meest een echt dorp. Dit dorp heeft ook nog een echte oude dorpskern. Le Corbier is een modern skistation met flats, en La Toussuire zit er een beetje tussen in: een aantal lelijkere appartementen complexen, maar het chaletdorpje waar wij zaten was wel weer een stuk gezelliger.

Labels: , ,

2 Comments:

Blogger Unknown said...

Ha Jon,

Mooi verslag!
In dit gebied heb ik leren skien en dankzij een foutje van onze skileraar is een gedeelte van ons beginnersklasje die bewuste 'zwarte piste' afgedaald.
Nadeel van het gebied lijkt me de hoeveelheid korte afdalingen en de vele sleepliften.
5 jaar geleden was St. Sorlin nog niet skiend te bereiken, maar alleen met een bus vanuit St. Jean d'Arves. De verbinding die ze hebben gemaakt lijkt me een hele verbetering voor het gebied.

gr Alex

4:17 PM, January 12, 2008  
Blogger Jon said...

Dank je Alex! Hoewel die zwarte pistes dus niet al te moeilijk zijn, lijkt het me voor een beginner nou niet echt een pretje daar vanaf gestuurd te worden...
Ja de afdalingen zijn inderdaad niet super lang in het algemeen, maar toch heb je wel een aantal langere, zoals die naar Les Bottiéres en St Colomban. Dat maakt het wel een beetje goed.
Ja die verbinding is zeker wel een verbetering. Je hebt een aardig groot gebied zo, waar je je voor een week prima kan vermaken.

4:28 PM, January 12, 2008  

Post a Comment

<< Home