Een heerlijk weekje Tignes - dag 5: Pissaillas

dag 1 - dag 2 - dag 3 - dag 4 - dag 5 - dag 6

Deze één-na-laatste dag begon goed, want toen ik wakker werd leek het redelijk helder. Geen verse sneeuw dit keer, maar ja, je kan niet alles hebben.


Het was deze dag wel behoorlijk koud. Beneden, in Les Brévières was het -13. Op de Grande Motte was het zelfs -23. Dat zorgde ervoor dat de Isère, die voor de lift langs stroomt, stoomde alsof er heet water in zat.





In het algemeen had je niet heel veel last van die kou - zolang er geen harde wind was en je in de zon skiede, maar af en toe deed het echt pijn. Bijvoorbeeld in de lange, trage Marais stoeltjeslift, met een forse wind op je gezicht.

Onderstaande foto is ook beneden bij de gondel genomen. Als je daar staat te wachten en je ziet dit, weet je dat het weer een prachtdag gaat worden...



De dag begon zo mooi dat ik meteen ook maar wat foto's vanuit de Sache gondel heb genomen.





Boven aangekomen heb ik mezelf nog even op de 'film' (met mijn fototoestel) laten zetten in de poeder naast de Myosotis piste. Filmpje 1. Filmpje 2.

Deze dag zijn we vrij rap naar Val d'Isère toegeskied, en daar splitste de grote groep zich op, in 'koffiedrinkers', die het om 11 uur 's ochtends al nodig vonden een deel van deze supermooie dag op een terras voorbij te laten gaan, en twee anderen die liever in de sneeuw bleven. Het moge duidelijk zijn dat ik niet bij die eerste groep hoorde...

Aangezien we toch al vroeg bij Val d'Isère waren hebben we meteen koers gezet richting de Pissaillas gletscher, het zomerskigebied van Val d'Isère. Twee jaar terug was ik daar ook al geweest (in de winter), en ik wilde het wel weer eens zien.
Dus eerst het stoeltje Solaise Express genomen - een van de weinigen met bubble in Espace Killy.



Net als bij Les Brévières en Les Boisses, is dit één van de weinige plekken in het gebied waar nog wat bomen staan - de rest ligt te hoog. Die bomen geven het wel een mooi sfeertje.



Hieronder een boarder die toch ook liever op de piste was dan koffie dronk....







Boven aangekomen was het opvallend dat het skigebied zich over een vrij vlak graatje uitstrekte. Daarom hingen er ook wat van die koorden die bij die niet zo steile stukjes als slepertje fungeren. Even aan zo'n ding gehangen, en vervolgens de Glacier Express genomen. Hierna de Leissières Express gepakt - twee jaar terug was die gesloten omdat er erg weinig sneeuw lag, maar nu was hij open.
Het vreemde aan die stoeltjeslift is dat je er qua hoogte uiteindelijk niet zo veel mee op schiet - hij zorgt er alleen voor dat je over een graat heen komt naar een andere vallei.
Eerst gaat hij dus omhoog, en vervolgens weer naar beneden.
Onderstaande foto's zijn allemaal vanuit die lift genomen.







Als je eenmaal over de graat bent duik je diepte weer in. Heb nooit angst in liftjes, maar dit vond ik wel even spannend. Je bent het echt niet gewend. Je ziet ook de 'tegenliggers' zitten in het liftje - aan beide kanten kan je instappen om je over de graat te laten brengen.





Eenmaal aan de overkant moesten we eerst het slepertje 'Col' nemen richting het zomerskigebied. Doordat er niet zo heel veel sneeuw lag, kwam het pannetje aardig hoog tussen je benen. Als ik dus kinderen krijg met een plat hoofd, dan weet ik wie ik moet aanklagen... Ze hadden het liftje dan ook verboden voor te korte kinderen.

Vervolgens over een vlak stukje blauw richting de Cascade Express.



Vanaf de top van de Cascade Express ook weer een mooi uitzicht.


We kregen de indruk dat dit gebied gisteren gesloten was geweest, want er lag hier tussen de geprepareerde pistes nog een hoop poeder, niet al te veel verspoord. Dat betekende dus weer even lekker poeder skiën!

Aangezien we nog een heel stuk terug moesten, zijn we hierna in één ruk afgedaald naar Le Fornet. Bij die afdaling ski je ook nog een stukje over de weg die over de Col de l'Iseran gaat. De piste hier naartoe is bij vlagen redelijk vlak, dus dan moet je vaart houden. Dat was goed voor de statistieken, want hier heb ik 75 km/u geklokt op mijn Navman.

Beneden lekker gegeten en vervolgens op de skibus gestapt naar het dalstation van de stoeltjeslift Laisinant Express. Die was 2 jaar terug nog in aanbouw, dus we wilden hem wel even testen natuurlijk.
Vanaf de Laisinant Express kan je met de 'rode' Aiglon piste weer terug richting het Solaise gebied van Val d'Isère. Waarom die piste rood zou moeten zijn weet ik echt niet, want het was gewoon een groen pad! Vreemd.

Hierna zijn we zoetjes aan weer terug gegaan naar Tignes, waar ik vanaf de Rhododendron piste nog wat foto's heb genomen.




Bij Les Boisses aangekomen kreeg ik wel een beetje medelijden met de soldaten die nog steeds met hun oefening bezig waren... De hele week toerden ze al door het gebied. Ze begonnen al wanneer wij nog lekker aan het ontbijt zaten en waren nog bezig wanneer wij ons eerste Kronenbourg-je opendraaiden.



Het was weer een mooie dag!