Toerski 3: de Chamechaude
De derde dag, de maandag, was er geen goed weer voorspeld. We zijn weer naar de Col de Porte gereden, in de Chartreuse ten noorden van Grenoble. Hier waren we 's zaterdags al de Charmant Som op gelopen. Aan de overkant van het dal ligt een andere berg, de Chamechaude, die ook niet te moeilijk te beklimmen zou moeten zijn.
Aangekomen bij de Col de Porte stortregende het! Dus maar in een café een paar lekkere sterke espresso naar binnen getikt, in de hoop dat het wat op zou klaren. Dat was namelijk wel voorspeld...
Om een uur of half twee werd het eindelijk droog! Mooi weer was het nog niet echt.
Chamechaude vanaf Col de Porte
Chamechaude vanaf Col de Porte
Het eerste stuk van de route ging over een bijzonder papperige piste (sneeuw + regen = dikke pap) van een sleeplift die vandaag gesloten was. Het viel ons redelijk zwaar, dus na een meter of 300 te zijn gestegen zijn we maar even wat gaan uitrusten bij een schuurtje op de route.
Wat hoger op de berg was het ook een beetje mistig.
Maar gelukkig had Météo France ons niet voorgelogen; langzamerhand trok het een beetje open...
Eindelijk weer wat meer zicht!
Hoe verder we kwamen, hoe beter het weer werd. De mist leek langzaam op te lossen. Prachtig om te zien!
Liepen we eerst nog door de nat geregende soepsneeuw, hoe hoger we kwamen, hoe harder de sneeuw werd.
Bovenaan was de sneeuw zelfs behoorlijk ijzig. Dit leverde me meteen een lesje in nederigheid op - toen we naar beneden skieden ben ik wel een aantal keer gevallen. Tijd geleden dat ik zo klunzig ergens vanaf ben geskied!
Op een ijzig stuk ben ik nog head first de sneeuw ingedonderd. Mijn neus brak de ijslaag open, waarna mijn gezicht heerlijk in de onderliggende poeder terecht kwam. Argghhhh!
Als klap op de vuurpijl was de soepsneeuw beneden al opgevroren toen we naar omlaag kwamen, dus ook dat was een kwestie van je naar beneden laten stuiteren over een verspoorde ijsbaan...
Toch was het een erg mooie dag - het moment dat de wolken en mist verdwenen was gewoon prachtig.
Hoewel het dus qua skiën geen pretje was, was het wel behoorlijk leerzaam. Zo'n geprepareerde piste skiet echt een stuk makkelijker dan de natuurlijke sneeuw. Verder merk je ook dat de sneeuw heel erg varieert al naar gelang de hoogte, de oriëntatie van de helling, wel of geen bos, enzovoorts.
Al met al was ook dit een bescheiden tochtje - maar iets van 600 hoogtemeters overbrugd. Maar meer had ook niet gekund, gezien de late start.
Aangekomen bij de Col de Porte stortregende het! Dus maar in een café een paar lekkere sterke espresso naar binnen getikt, in de hoop dat het wat op zou klaren. Dat was namelijk wel voorspeld...
Om een uur of half twee werd het eindelijk droog! Mooi weer was het nog niet echt.
Chamechaude vanaf Col de Porte
Chamechaude vanaf Col de Porte
Het eerste stuk van de route ging over een bijzonder papperige piste (sneeuw + regen = dikke pap) van een sleeplift die vandaag gesloten was. Het viel ons redelijk zwaar, dus na een meter of 300 te zijn gestegen zijn we maar even wat gaan uitrusten bij een schuurtje op de route.
Wat hoger op de berg was het ook een beetje mistig.
Maar gelukkig had Météo France ons niet voorgelogen; langzamerhand trok het een beetje open...
Eindelijk weer wat meer zicht!
Hoe verder we kwamen, hoe beter het weer werd. De mist leek langzaam op te lossen. Prachtig om te zien!
Liepen we eerst nog door de nat geregende soepsneeuw, hoe hoger we kwamen, hoe harder de sneeuw werd.
Bovenaan was de sneeuw zelfs behoorlijk ijzig. Dit leverde me meteen een lesje in nederigheid op - toen we naar beneden skieden ben ik wel een aantal keer gevallen. Tijd geleden dat ik zo klunzig ergens vanaf ben geskied!
Op een ijzig stuk ben ik nog head first de sneeuw ingedonderd. Mijn neus brak de ijslaag open, waarna mijn gezicht heerlijk in de onderliggende poeder terecht kwam. Argghhhh!
Als klap op de vuurpijl was de soepsneeuw beneden al opgevroren toen we naar omlaag kwamen, dus ook dat was een kwestie van je naar beneden laten stuiteren over een verspoorde ijsbaan...
Toch was het een erg mooie dag - het moment dat de wolken en mist verdwenen was gewoon prachtig.
Hoewel het dus qua skiën geen pretje was, was het wel behoorlijk leerzaam. Zo'n geprepareerde piste skiet echt een stuk makkelijker dan de natuurlijke sneeuw. Verder merk je ook dat de sneeuw heel erg varieert al naar gelang de hoogte, de oriëntatie van de helling, wel of geen bos, enzovoorts.
Al met al was ook dit een bescheiden tochtje - maar iets van 600 hoogtemeters overbrugd. Maar meer had ook niet gekund, gezien de late start.
Labels: toerskiën
posted by Jon at 4:04 PM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home