Toerski 5: La Petite Buffe

Vanwege de matige sneeuw op de Chamechaude, die je eerder ijs kon noemen dan sneeuw, hadden we besloten het wat hoger op te zoeken. Het doel werd La Petite Buffe, een top van 2680 meter hoog, bereikbaar vanaf een parkeerplaats op 1800m hoogte. Op deze hoogte zou het de afgelopen dagen niet geregend moeten hebben, dus we hoopten op wat zachtere sneeuw.
Hiervoor reden we in zo'n anderhalf uur naar Le Chazelet, een dorpje iets boven La Grave, de "achteringang" van Les Deux Alpes en erkend poederparadijs. Dit was zo'n anderhalf uur rijden vanuit Grenoble.
Le Chazelet is een klein dorpje met een klein skigebiedje met een paar slepertjes en misschien een stoeltje. Om de tocht te beginnen moesten we eerst een stukje afdalen naar een smal bruggetje, waarna we echt omhoog zouden gaan.



Dat het een mooie dag zou worden was meteen al duidelijk: Le Grand Bleu aan de hemel...



Ondanks de grotere hoogte van vertrek, was de sneeuw niet overal even goed. Op deze zuidhelling aan het begin van de tocht kwam het gras alweer door de sneeuw heen.



De sneeuw was op dit stuk van de route ook niet echt zacht te noemen - de dooilaag van gisteren was opgevroren, en de zon had zijn ontdooiende werk nog niet gedaan.

Na een tweehonderd meter te zijn gestegen zag je de parkeerplaats met onze auto goed liggen.



Vanaf de hele route hadden we uitzicht op de Meije, de 4000 meter hoge berg aan wiens voet La Grave ligt.



Het begin van de route was niet al te moeilijk. Maar door de ijzige sneeuw moesten we op een wat steiler stuk wel onze harsijzers gebruiken om niet weg te glijden. Dit werkte uitstekend. Hierna even een theepauze gehouden. Tijd voor een fotootje van mezelf samen met m'n kameraad de zon...



Hierna volgden we een tijd lang een bijna vlakke graat - veel lopen en weinig hoogte winnen. Lekker relaxed, alle gelegenheid om om je heen te kijken en te genieten van het mooie weer en het prachtige landschap.



Aan onze stijgsporen op onderstaande foto zie je dat de sneeuw nog redelijk hard was: geen diepe afdruk van onze ski's in de sneeuw.



Op het vlakke stuk, iets voor de klim naar de top, even lekker in het zonnetje wat gegeten en gedronken.



De sneeuw was hier al wat meer poederachtig, ik zakte er zo'n 30cm in weg. Op de achtergrond van onderstaande foto zie je de Meije. Het viel me op dat de gletsjers van de Meije niet zo heel hoog liggen. Waarschijnlijk aan zijn ligging als noordhelling te danken.



Na deze lunchpauze zijn we verder gegaan voor de laatste beklimming naar de top. Zo'n 40 hoogtemeters voor de top hebben we echter maar besloten om te keren. We vertrouwden de sneeuw hier niet helemaal - op een keiharde ijskorst van een centimeter of 5 dik lag een laag poederachtige sneeuw van een centimeter of 15.
Behalve dat we de sneeuwlaag niet vertrouwden in verband met lawinegevaar, was het ook erg lastig omhoog lopen - je kreeg nauwelijks grip op de ijslaag onder de poeder.

Dus maar besloten om te keren. Tsja, daar sta je dan op een ijzige helling die in een skigebied rood of zwart zou zijn, en moet je je ski's uitdoen om de stijgvellen eraf te halen.

Ski's dus om de beurt uitgedaan, zodat ik er altijd één in de sneeuw had, en m'n vrije voet zover mogelijk het ijs in getrapt. Alles wel een beetje voorzichtig doen, want het is niet prettig als op dat moment je ski of je rugzak naar beneden glijdt. Het vervelendste moment vond ik het weer aantrappen van de ski's - je moet toch wel kracht zetten om je schoen in de binding te krijgen, en dat is wel wat lastig om gecontroleerd te doen als je op zo'n lastige plek staat.

Maar na een paar minuten klooien was het zover: afdalen. Hierboven was het echt superlekkere poeder! Wat een verschil met dat ijs op de Chamechaude! Zonder veel kracht te zetten draai je een bocht, op de poeder die onder je vandaan stuift. Heerlijk! Een ongerepte helling (we zijn deze dag niemand tegengekomen) ligt aan je voeten...



De enige sporen op de berg ons stijgspoor en onze downhill sporen.



Nog even een fotootje richting La Meije, met Sjaak al een stuk lager doorgeskied.



Een mooie berg die Meije. Op onderstaande foto zie je ook het gletsjer ijs.



Zulke lekkere poeder als boven op de berg hadden we niet de hele afdaling, maar de ijslaag waar we vanmorgen op waren gelopen was gelukkig inmiddels al ontdooid, en met dat laagje soep erop skiet het ook uitstekend.

Nadat we weer bij de auto waren aangekomen hebben we nog even biertje gedronken in La Grave, dat al in de schaduw lag. Hieronder zie je het traject van het eerste deel van de lift omhoog.



Al met al een mooie dag - niemand tegengekomen onderweg, en echt supermooi weer!