Frühling in Flims - 5
voorbeschouwing - deel 1 - 2 - 3 - 4 - 5
In dit vijfde en laatste deel een aantal foto's van de laatste dag alweer, en een evaluatie van het skigebied.
's Ochtends ben ik weer met het stoeltje naar de Foppa omhoog gegaan, en kwam erachter dat ik van daar uit ons appartement op de foto kon zetten.
Op onderstaande foto zie je linksonder een benzinepomp van Shell, en daarachter een gebouw. We logeerden in een appartement op de eerste verdieping van dit gebouw.
Het is een prima appartement, voor maximaal 8 personen, maar dan moeten er wel vier in een grote slaapzaal slapen (geen stapelbedden). We hadden het gehuurd via de website www.flims.ch, en dat liep allemaal zonder problemen.
Het was prachtig ingericht en ruim, met een oven en een expresso apparaat om 's ochtends zo'n lekker bakkie aardolie te zetten voordat je de piste op gaat. Ski ruimte die verwarmd was en op slot kon, balkon op het zuiden.
De enige twee smetten op dit appartement waren het ontbreken van de Gästekarten, waarmee je korting kreeg op onder andere de liftpas, en de smet op de matrashoes in de slaapkamer van mijn ouders. Die waren ze waarschijnlijk vergeten te verschonen, want de pretvlekken van het stel dat de kamer in de week ervoor had gehad waren nog duidelijk zichtbaar. Bah!
Gelukkig kwamen de Gästekarten na wat heen en weer gebel wel terecht, en waren er nog genoeg wél schone matrashoezen in het appartement.
Hieronder nog een foto vanuit het stoeltje naar de Foppa. Het dal was behoorlijk nevelig.
Ik ben meteen omhoog gegaan naar de Cassons, om voor een laatste keer de freeride route 70 te skiën.
Op de Cassons was heel wat sneeuw verdwenen - de stenen hier op de voorgrond waren aan het begin van de week nog bedekt onder een laagje sneeuw. In de achtergrond de Tschingelhörner, een karakteristieke, grillige, bergkam.
Nog één keer geniet ik van het uitzicht.
Dan is het tijd om over de 70 naar beneden te knallen. Zelfs na een week zonder sneeuw zijn er nog wel wat stukken te vinden die niet al te erg verspoord zijn.
Later deze dag nog de Vorab op gegaan, waar mijn mond open viel, want er waren twee vliegtuigen geland op een vlak stuk. Ik was te laat om de eerste op de foto te zetten, want die was al aan het opstijgen, maar de tweede bleef nog even staan.
Nog nooit eerder heb ik een vliegtuig in de sneeuw zien staan! Hoewel veel gebieden een vliegveldje tussen de pistes hebben, heb ik nog nooit een vliegtuig op een sneeuwveld, zonder landingsbaan zien landen.
Vandaag heb ik ook geleerd dat ik niet achteruit kan skiën op een zwarte buckel piste :-( Ik nam nog een keer de afdaling van de Vorab naar Alp Ruschein en op een steil buckelstuk liep ik wat te klooien, waardoor ik op een gegeven moment achterwaarts naar beneden ging over de buckels... Gelukkig gingen na een paar meter zo 'geskied' te hebben beide ski's uit - mijn tweede valpartij deze week. Gelukkig gleden mijn ski's en ikzelf niet ver door, en kon ik zonder kleerscheuren deze prachtige afdaling vervolgen.
Gek dat ik in de testverslagen over mijn Foils nooit heb gelezen dat het af te raden is achteruit te skiën op een zwarte buckelpiste ;-)
Zelfs op deze laatste dag waren er nog pistes die ik niet eerder geskied had. Eén ervan was de zwarte piste naar Laax, de 65. Op de borden had ik al gezien dat de dalafdaling naar Laax nog open was, maar had al gemerkt dat dat niet de rode 60 was die via de Curnius naar Laax doorloopt. Die was namelijk dicht vanaf de Curnius.
Deze piste begint bij de Crap Sogn Gion, op 2200 meter, maar al vrij snel ski je tussen de bomen.
Laag op de piste begint het, net als de dalafdaling naar Flims, op een boswandeling te lijken. Niet al te steil meer, en al skiënd snuif je de dennengeur op.
Het is één van de weinige pistes in dit gebied die een verkeerd kleurtje hebben gekregen op pistekaart. Nergens was hij zo steil of zo moeilijk dat ik hem zwart zou noemen. Zelf zou ik hem eerder rood noemen.
Lager op de piste zie je Laax liggen, met een parkeerplaats waarvandaan de auto's je zelfs op de hoger gelegen pistes nog verblinden door de weerkaatsing van de zon.
Op onderstaande foto zie je het liftstation van de gondel die je vanaf Laax 1100 meter omhoog tilt naar de Crap Sogn Gion.
Ik was pas aan het einde van de middag bij het dalstation, dus het was in de gondel omhoog erg rustig - de liftbediende, een passagier zonder ski's, en ik waren de enigen die er gebruik van maakten. De gondel naar beneden was juist bomvol - skiërs die de dalafdaling wat te zwaar vonden.
Vanuit de gondel keek je uit op de weides die door zo langzamerhad al een lente sfeer ademden.
Na nog een paar afdalingen zat deze skiweek er alweer op. Tijd voor een kleine evaluatie dus.
Skigebied
Het skigebied van Flims is in mijn ogen erg veelzijdig. Met 220 kilometer aan pistes is het vergelijkbaar met even grote Franse skigebieden als Les Arcs, La Plagne en Alpe d'Huez. In veelzijdigheid doet de Alpenarena zeker niet onder voor genoemde gebieden - blauwe en rode cruisepistes, hele leuke freeride routes, een gletscher, pistes tussen de bomen. Nu was ik redelijk laat in het seizoen, zodat ik vooral boven de boomgrens skiede, maar als je wat vroeger in het seizoen bent kan je ook hartstikke mooi tussen de bomen door skiën. En als freestyler heb je het ook niet slecht in dit gebied - het heeft het grootste funpark dat ik tot nu toe gezien heb.
De liften zijn modern en snel. Wel waren er veel grote en kleinere gondels, wat ik met zulk prachtig lenteweer wel jammer vind. Aan de andere kant is het bij sneeuw wel lekker om even op te warmen in zo'n gondel.
Aanraders:
- Via de 10 van La Siala naar Flims (ook wel Weisse Schuss genoemd). Boven door het kale landschap cruisen, lager in een afwisselend landschap tussen de bomen. 1700 meter hoogteverschil.
- De zwarte 35 van de Vorab naar Alp Ruschein. Lekker rustig door een prachtig landschap.
- De freeride routes vanaf de Cassons. Uitdagend skiën over redelijk steile ongeprepareerde hellingen. Door de beperkte capaciteit van het gondeltje naar de Cassons ook lekker rustig. Dit gondeltje zelf is ook al prachtig - het liftje zelf is leuk en oud, maar ook het uitzicht uit het liftje. Eén keer zag ik twee gemzen, en een andere keer een steenbok. Zie hier een leuk stukje over de historie van deze gondel.
Sfeer
Opvallend vond ik de relaxte sfeer in het skigebied. In de schaarse rijen die er af en toe bij de liften waren, wachtte iedereen netjes zijn beurt af, en werd er niet voorgedrongen. Het personeel bij de kassa's van de liften, de liften zelf en de bergrestaurants was ontspannen, vriendelijk en behulpzaam.
Ik heb nauwelijks ski ervaring in Zwitserland, dus ik weet niet of dit typerend is voor dit skigebied of voor heel Zwitserland.
Pisterestaurants
Er waren heel wat café's en restaurantjes aan de piste, in allerlei soorten en maten. Kleinere tentjes waren bijvoorbeeld te vinden bij de afdaling van de Vorab naar Alp Ruschein, op de Curnius en op de Cassons, en er waren ook grotere restaurants zoals bij Nagens en de Crap Sogn Gion. Als je sjiek wil eten op de piste - en daarbij niet let op een paar Alpendollars meer of minder - kan je goed terecht bij Crap Masegn. Obers in pak bedienen je, een je zit op een heerlijk zacht schapenvel.
Bij Nagens heb je de keuze uit verschillende restaurants - een standaard zelfbedieningsrestaurant en een een 'markt' restaurant. Bij deze laatste betaal je per opgeschept gewicht, en heb je uitgebreide keuze uit verschillende soorten vlees, vis, groente, aardappels (rösti, gebakken aardappels, friet). Een aanrader. Ook bij het zelfbedieningsrestaurant op de Curnius was het goed toeven - een gezellig terras en veel zelfgemaakte kazen en vleeswaar.
Het prijspeil viel me mee - het is vergelijkbaar met, of iets onder, het prijspeil van de grotere Franse gebieden.
Iets anders dan skiën?
Hoewel ikzelf de hele week op de piste ben geweest, waren er een aantal mensen mee die niet skiën, of wat rustiger aan doen. Ook dan heeft Flims veel te bieden:
- Het is leuk om door het dorp zelf te wandelen. Het is een echt boerendorp, niet alleen voor het toerisme neergezet.
- Er zijn leuke wandelingen in de omgeving. Bijvoorbeeld naar de Caumasee, een ontzettend mooi blauw meer dat nooit helemaal dichtvriest. Volgens de legende door de heks die ergens op de bodem zit opgesloten - in elk geval borrelt het water altijd iets. Verder zijn er erg veel liften toegankelijk voor voetgangers, zodat je vanuit daar hele leuke wandelingen kunt maken.
- Langlaufen kan ook erg goed. Dan moet je wel wat eerder in het seizoen zijn dan wij, maar er zijn erg veel loipes rondom Flims.
- Chur, binnen een half uur met de auto te bereiken, is een mooi stadje dat ook een bezoekje waard is.
Over de après-ski kan ik niet zoveel zeggen, aangezien ik daar geen liefhebber van ben. Verwacht in elk geval geen taferelen zoals in de bekende Oostenrijkse (après-)skigebieden.
Al met al een aanrader, ook omdat het vanuit het midden van Nederland zo'n 200 kilometer dichterbij is dan de grote Franse skigebieden.
Ik ben zeker van plan er nog een keer terug te komen!
In dit vijfde en laatste deel een aantal foto's van de laatste dag alweer, en een evaluatie van het skigebied.
's Ochtends ben ik weer met het stoeltje naar de Foppa omhoog gegaan, en kwam erachter dat ik van daar uit ons appartement op de foto kon zetten.
Op onderstaande foto zie je linksonder een benzinepomp van Shell, en daarachter een gebouw. We logeerden in een appartement op de eerste verdieping van dit gebouw.
Het is een prima appartement, voor maximaal 8 personen, maar dan moeten er wel vier in een grote slaapzaal slapen (geen stapelbedden). We hadden het gehuurd via de website www.flims.ch, en dat liep allemaal zonder problemen.
Het was prachtig ingericht en ruim, met een oven en een expresso apparaat om 's ochtends zo'n lekker bakkie aardolie te zetten voordat je de piste op gaat. Ski ruimte die verwarmd was en op slot kon, balkon op het zuiden.
De enige twee smetten op dit appartement waren het ontbreken van de Gästekarten, waarmee je korting kreeg op onder andere de liftpas, en de smet op de matrashoes in de slaapkamer van mijn ouders. Die waren ze waarschijnlijk vergeten te verschonen, want de pretvlekken van het stel dat de kamer in de week ervoor had gehad waren nog duidelijk zichtbaar. Bah!
Gelukkig kwamen de Gästekarten na wat heen en weer gebel wel terecht, en waren er nog genoeg wél schone matrashoezen in het appartement.
Hieronder nog een foto vanuit het stoeltje naar de Foppa. Het dal was behoorlijk nevelig.
Ik ben meteen omhoog gegaan naar de Cassons, om voor een laatste keer de freeride route 70 te skiën.
Op de Cassons was heel wat sneeuw verdwenen - de stenen hier op de voorgrond waren aan het begin van de week nog bedekt onder een laagje sneeuw. In de achtergrond de Tschingelhörner, een karakteristieke, grillige, bergkam.
Nog één keer geniet ik van het uitzicht.
Dan is het tijd om over de 70 naar beneden te knallen. Zelfs na een week zonder sneeuw zijn er nog wel wat stukken te vinden die niet al te erg verspoord zijn.
Later deze dag nog de Vorab op gegaan, waar mijn mond open viel, want er waren twee vliegtuigen geland op een vlak stuk. Ik was te laat om de eerste op de foto te zetten, want die was al aan het opstijgen, maar de tweede bleef nog even staan.
Nog nooit eerder heb ik een vliegtuig in de sneeuw zien staan! Hoewel veel gebieden een vliegveldje tussen de pistes hebben, heb ik nog nooit een vliegtuig op een sneeuwveld, zonder landingsbaan zien landen.
Vandaag heb ik ook geleerd dat ik niet achteruit kan skiën op een zwarte buckel piste :-( Ik nam nog een keer de afdaling van de Vorab naar Alp Ruschein en op een steil buckelstuk liep ik wat te klooien, waardoor ik op een gegeven moment achterwaarts naar beneden ging over de buckels... Gelukkig gingen na een paar meter zo 'geskied' te hebben beide ski's uit - mijn tweede valpartij deze week. Gelukkig gleden mijn ski's en ikzelf niet ver door, en kon ik zonder kleerscheuren deze prachtige afdaling vervolgen.
Gek dat ik in de testverslagen over mijn Foils nooit heb gelezen dat het af te raden is achteruit te skiën op een zwarte buckelpiste ;-)
Zelfs op deze laatste dag waren er nog pistes die ik niet eerder geskied had. Eén ervan was de zwarte piste naar Laax, de 65. Op de borden had ik al gezien dat de dalafdaling naar Laax nog open was, maar had al gemerkt dat dat niet de rode 60 was die via de Curnius naar Laax doorloopt. Die was namelijk dicht vanaf de Curnius.
Deze piste begint bij de Crap Sogn Gion, op 2200 meter, maar al vrij snel ski je tussen de bomen.
Laag op de piste begint het, net als de dalafdaling naar Flims, op een boswandeling te lijken. Niet al te steil meer, en al skiënd snuif je de dennengeur op.
Het is één van de weinige pistes in dit gebied die een verkeerd kleurtje hebben gekregen op pistekaart. Nergens was hij zo steil of zo moeilijk dat ik hem zwart zou noemen. Zelf zou ik hem eerder rood noemen.
Lager op de piste zie je Laax liggen, met een parkeerplaats waarvandaan de auto's je zelfs op de hoger gelegen pistes nog verblinden door de weerkaatsing van de zon.
Op onderstaande foto zie je het liftstation van de gondel die je vanaf Laax 1100 meter omhoog tilt naar de Crap Sogn Gion.
Ik was pas aan het einde van de middag bij het dalstation, dus het was in de gondel omhoog erg rustig - de liftbediende, een passagier zonder ski's, en ik waren de enigen die er gebruik van maakten. De gondel naar beneden was juist bomvol - skiërs die de dalafdaling wat te zwaar vonden.
Vanuit de gondel keek je uit op de weides die door zo langzamerhad al een lente sfeer ademden.
Na nog een paar afdalingen zat deze skiweek er alweer op. Tijd voor een kleine evaluatie dus.
Skigebied
Het skigebied van Flims is in mijn ogen erg veelzijdig. Met 220 kilometer aan pistes is het vergelijkbaar met even grote Franse skigebieden als Les Arcs, La Plagne en Alpe d'Huez. In veelzijdigheid doet de Alpenarena zeker niet onder voor genoemde gebieden - blauwe en rode cruisepistes, hele leuke freeride routes, een gletscher, pistes tussen de bomen. Nu was ik redelijk laat in het seizoen, zodat ik vooral boven de boomgrens skiede, maar als je wat vroeger in het seizoen bent kan je ook hartstikke mooi tussen de bomen door skiën. En als freestyler heb je het ook niet slecht in dit gebied - het heeft het grootste funpark dat ik tot nu toe gezien heb.
De liften zijn modern en snel. Wel waren er veel grote en kleinere gondels, wat ik met zulk prachtig lenteweer wel jammer vind. Aan de andere kant is het bij sneeuw wel lekker om even op te warmen in zo'n gondel.
Aanraders:
- Via de 10 van La Siala naar Flims (ook wel Weisse Schuss genoemd). Boven door het kale landschap cruisen, lager in een afwisselend landschap tussen de bomen. 1700 meter hoogteverschil.
- De zwarte 35 van de Vorab naar Alp Ruschein. Lekker rustig door een prachtig landschap.
- De freeride routes vanaf de Cassons. Uitdagend skiën over redelijk steile ongeprepareerde hellingen. Door de beperkte capaciteit van het gondeltje naar de Cassons ook lekker rustig. Dit gondeltje zelf is ook al prachtig - het liftje zelf is leuk en oud, maar ook het uitzicht uit het liftje. Eén keer zag ik twee gemzen, en een andere keer een steenbok. Zie hier een leuk stukje over de historie van deze gondel.
Sfeer
Opvallend vond ik de relaxte sfeer in het skigebied. In de schaarse rijen die er af en toe bij de liften waren, wachtte iedereen netjes zijn beurt af, en werd er niet voorgedrongen. Het personeel bij de kassa's van de liften, de liften zelf en de bergrestaurants was ontspannen, vriendelijk en behulpzaam.
Ik heb nauwelijks ski ervaring in Zwitserland, dus ik weet niet of dit typerend is voor dit skigebied of voor heel Zwitserland.
Pisterestaurants
Er waren heel wat café's en restaurantjes aan de piste, in allerlei soorten en maten. Kleinere tentjes waren bijvoorbeeld te vinden bij de afdaling van de Vorab naar Alp Ruschein, op de Curnius en op de Cassons, en er waren ook grotere restaurants zoals bij Nagens en de Crap Sogn Gion. Als je sjiek wil eten op de piste - en daarbij niet let op een paar Alpendollars meer of minder - kan je goed terecht bij Crap Masegn. Obers in pak bedienen je, een je zit op een heerlijk zacht schapenvel.
Bij Nagens heb je de keuze uit verschillende restaurants - een standaard zelfbedieningsrestaurant en een een 'markt' restaurant. Bij deze laatste betaal je per opgeschept gewicht, en heb je uitgebreide keuze uit verschillende soorten vlees, vis, groente, aardappels (rösti, gebakken aardappels, friet). Een aanrader. Ook bij het zelfbedieningsrestaurant op de Curnius was het goed toeven - een gezellig terras en veel zelfgemaakte kazen en vleeswaar.
Het prijspeil viel me mee - het is vergelijkbaar met, of iets onder, het prijspeil van de grotere Franse gebieden.
Iets anders dan skiën?
Hoewel ikzelf de hele week op de piste ben geweest, waren er een aantal mensen mee die niet skiën, of wat rustiger aan doen. Ook dan heeft Flims veel te bieden:
- Het is leuk om door het dorp zelf te wandelen. Het is een echt boerendorp, niet alleen voor het toerisme neergezet.
- Er zijn leuke wandelingen in de omgeving. Bijvoorbeeld naar de Caumasee, een ontzettend mooi blauw meer dat nooit helemaal dichtvriest. Volgens de legende door de heks die ergens op de bodem zit opgesloten - in elk geval borrelt het water altijd iets. Verder zijn er erg veel liften toegankelijk voor voetgangers, zodat je vanuit daar hele leuke wandelingen kunt maken.
- Langlaufen kan ook erg goed. Dan moet je wel wat eerder in het seizoen zijn dan wij, maar er zijn erg veel loipes rondom Flims.
- Chur, binnen een half uur met de auto te bereiken, is een mooi stadje dat ook een bezoekje waard is.
Over de après-ski kan ik niet zoveel zeggen, aangezien ik daar geen liefhebber van ben. Verwacht in elk geval geen taferelen zoals in de bekende Oostenrijkse (après-)skigebieden.
Al met al een aanrader, ook omdat het vanuit het midden van Nederland zo'n 200 kilometer dichterbij is dan de grote Franse skigebieden.
Ik ben zeker van plan er nog een keer terug te komen!
Labels: Flims
posted by Jon at 1:28 PM
0 comments
