Zon, poeder en plezier in Les Arcs

Ben net terug van een kleine week in Les Arcs, van 11 maart tot 16 maart. Hier een verslag over deze week, het dorp Arc 1950, en het gebied. Tussen de tekst hier staan al wat foto's; je kunt er meer bekijken op flickr.
[Edit, 23 maart 2006: op Google Video staan ook enkele filmpjes uit Les Arcs. Voor de lezer hier zal Piste L'Aigle van deze het meest interessant zijn.]

Arc 1950 - het dorp
We verbleven deze week in Arc 1950. Dit is een dorpje dat pas kort bestaat, en nog voor een deel in aanbouw is. Het is door Intrawest gebouwd, een project ontwikkelaar die verschillende gebieden in met name de VS en Canada heeft ontwikkeld. Zie mijn vorige post hierover.
Arc 1950 is een leuk dorpje - de gebouwen in het dorp zijn gebouwd met veel hout en natuursteen, en zijn niet al te groot. Daardoor is er een gezellige sfeer in het dorpje. Alle winkeltjes en restaurantjes liggen dicht bij elkaar aan de winkelstraatjes, die in een ster-vorm om het centrale plein liggen. Veel verschillende winkels zijn er niet - één skiverhuur zaak, één supermarktje, één kledingzaak, één bakker, één snackbarretje, een stuk of vijf restaurantjes en een kroeg of drie. Uiteraard is er ook een pin-automaat. Die was afgelopen week echter een aantal dagen na elkaar buiten gebruik. Niet echt handig, helemaal omdat de pin in het nabij gelegen Arc 2000 ook buiten gebruik was...

Het hele dorp is autovrij. Onder de gebouwen bevindt zich één grote parkeergarage, waarvandaan je binnendoor toegang hebt tot je accomodatie. Erg praktisch; wanneer je de parkeergarage inrijdt staan er mensen die je vriendelijk wijzen waar je het best kan parkeren voor je accomodatie. Uiteraard hangt hier wel een prijskaartje aan; een weekje parkeren kost een euro of 70...
In het dorp moet je na het skiën geen Oostenrijkse après-ski taferelen verwachten. Wel kan je direct na het skiën een pintje pakken op een terras of in het kroegje onder pizzeria Luigi.
In het dorp vind je met name Fransen, Engelsen, wat Russen, en Nederlanders. Een echte discotheek is er niet - die kan je wel vinden in Arc 2000, waar je naartoe kan gaan met de Cabriolet voetgangers lift, die tot een uur of 11 's avonds op en neer pendelt tussen Arc 1950 en Arc 2000.
Het mooie aan het dorp is dat je je skies direct naast je acco onder je voeten kan binden, en zo één van de liften (Marmottes, Bois de l'Ours of Comborcière) in glijdt, en je ook terug kan skiën naar je acco. Perfect dus!

Refuge du Montagnard - het appartement
We verbleven deze week in Le refuge du montagnard, één van de appartementen gebouwen in het dorp. Deze hebben we via Bizztravel geboekt. Zie hier voor een beschrijving van de verschillende appartementengebouwen in Arc 1950.


We zaten met z'n zessen - en in het eerste weekend zelfs even met zeven man (m/v) - in een zes persoons appartement. Het appartement had één slaapkamer met een 2 persoons bed, één slaapkamer met twee éénpersoons bedden, en in de woonkamer was een 2 persoons bedbank. Er was een apart toilet; een badkamer met douche en een badkamer met bad en het tweede toilet. Geen gedoe dus met op elkaar wachten voor het douchen.
Het interieur is gezellig: veel hout, en een open haard. Helaas was er geen oven zoals wel in de beschrijving van de acco stond. De banken en kasten waren degelijk - niet van die Ikea troep die al uit elkaar valt als je ernaar kijkt.
Het complex had ook een fitness ruimte (lees: een roeimachine en een fietsje), een sauna, en een Turks stoombad. In het 'verwarmde' buitenzwembad lag een hoop sneeuw van 4m... Gelukkig waren we er om te skiën (of snowboarden), en maakte het ons niet zoveel uit dat deze faciliteiten niet al te veel voorstelden.
Beneden had je skilockers die in prima staat waren, en waar je ook skischoenen kon ophangen. Vanaf daar sta je direct op de piste.
Al met al een prima acco - al is het niet de goedkoopste.

Knallen en cruisen - het skigebied
Het skigebied van Les Arcs is in één woord: fantastisch! Nou moet ik wel zeggen dat we één van de beste weken van het seizoen hadden. In de periode voordat wij er waren is er ontzettend veel sneeuw gevallen - in de laatste week ongeveer een meter. De eerste zaterdag van ons verblijf was nog bewolkt en met veel sneeuw, terwijl 's zondags de zon zich alweer liet zien, om ons daarna niet meer in de steek te laten. Op de lager gelegen delen lag een meter of 2 sneeuw, terwijl op het hoogste punt, de Aiguille Rouge, twee-en-een-halve meter lag. Hoewel het zonnig was, was de temperatuur laag genoeg om de pistes in prima conditie te houden. We zijn alleen ietwat papperige sneeuw tegengekomen in Villaroger, met z'n 1200 meter het laagste punt van het skigebied.

Het gebied heeft voor elk wat wils - brede blauwe cruise pistes, smallere bospaadjes, steile buckelpistes, rooie racebanen. Het leuke is dat deze pistes een beetje verspreid door het gebied liggen, en je als je met een groep van verschillende skiniveaus bent gemakkelijk een eigen niveau piste kan kiezen, waarna je elkaar weer onder bij een lift tegenkomt.

Als je wil skiën in een bosrijke omgeving kan je het best terecht op de lager gelegen pistes bij Villaroger, Arc 1600, Arc 1800 en Vallandry/Plan Peisey. Bij Vallandry vind je vooral blauwe en rode pistes, waarop het niet al te druk is, zodat je lekker naar beneden kan carven. Dit zelfde geldt voor de lagere pistes richting Villaroger - ontzettend breed en lekker rustig. Heerlijke racebanen.

Eén van de mooiste afdalingen in het gebied is die van de Aiguille Rouge op 3200 meter naar Villaroger op 1200m, zonder dat je ook maar één lift hoeft te pakken. Op de Aiguille Rouge is dit eerst een pittige zwarte piste, waarvandaan je een prachtig uitzicht hebt op de omgeving: het skigebied van La Rosière aan de overkant van het dal van Bourg Saint Maurice, en de Mont Blanc een eindje verderop. Op een meter of 2400 (bij de aankomst van de Lanchettes stoeltjeslift) wordt de piste rood, en wat lager kan je ook blauwe varianten kiezen. Heerlijk om zo lang niet in de lift te zitten en maar door te kunnen skiën...

Wat me opvalt aan het gebied, in vergelijking met Ellmau, waar ik eerder dit jaar was, is dat er hier meer moeilijke pistes zijn. Zwart is hier ook goed zwart; in Ellmau viel dat wel mee. Wel hadden we het geluk dat ze allemaal open waren; dit is niet altijd zo, in verband met lawinegevaar. Zeker de pistes rondom de Aiguille Rouge zullen gesloten zijn met veel sneeuwval of wind.

Het liftenpark is in het algemeen erg goed - maar weinig slepertjes gezien. De stoeltjesliften varieerden van modern (Marmottes bijvoorbeeld) tot ouderwets (Mont Blanc, St Jacques, Comborcière). Doordat er maar weinig gondeltjes in het gebied zijn (volgens mij alleen de Transarc, Varet en Aiguille Rouge), kan je het aardig koud krijgen bij slecht weer. Zo hebben we ons zaterdag en zondag aardig laten sneeuwstralen (net zoiets als zandstralen) in de stoeltjesliften, waarvan we er geen één met bubble hebben gezien.

Bijzondere pistes om te pakken:

• Tussen Arc 1600 en Arc 1800 heb je het Apocalypse Park, waar je mooie grote jumps hebt voor als je het echt kan, maar ook kleinere jumpjes voor de niet zo geoefende park-ganger. Je hebt er ook een ski-/boardercross baantje, leuk om een wedstrijdje te houden. Via de (langzame) Clair Blanc lift kom je er.
• De al genoemde afdaling van de Aiguille Rouge naar Villaroger via de Aiguille Rouge piste (zwart, later rood).
• De Comborcière piste (zwart) bij de gelijknamige lift iets onder Arc 1950. Heerlijke poedersneeuw aan het begin van onze week, daarna 's morgens vroeg strak geprepareerd, een echte racebaan.
• Bois de l'ours, onder de gelijknamige lift. Wederom heerlijke poedersneeuw aan het begin van de week, later buckels die best goed te doen waren.
• De Lanches piste (zwart) onder de Varet gondels. Vanaf deze piste heb je een goed zicht op de Kilometre Lancé de speedski piste, waar de echte bikkels een kilometer of 250 per uur halen. De piste zelf is behoorlijk pittiger, bovenaan wel hele grote buckels, later wat kleinere buckels. Overal is hij behoorlijk steil, geen echte rustpunten om je verzuurde benen wat te laten uitrusten.
• Mont-blanc (blauw), een goed geprepareerde en rustige piste langs de gelijknamige lift bij Arc 1800. Lekker op topsnelheid carven, weinig mensen daar, omdat de Mont Blanc lift een stuk langzamer is (en dus minder populair) dan de Cachette lift die op hetzelfde punt start.
• De Aigle en de Ours (rood) boven Vallandry. De hoger gelegen stukken van die pistes zijn breed en rustig, om lekker te racen. Lager is het soms wat aan de drukke kant.
• Carven kan in hoog tempo op de blauwe Villards, Charmettoger en Maïtaz naar Arc 1800 toe.

Lawinegevaar - dichterbij dan je denkt

Het eerste weekend was er een lawinegevaar van 4 op de schaal van 5, erg hoog dus. Maandag of dinsdag was dit gevaar gezakt tot 3 op 5, maar dit is nog steeds een aanzienlijk gevaar. Niemand van onze groep had gelukkig behoefte om van de piste af te gaan - veel te veel risico. Helemaal als je Pistehors een beetje in de gaten houdt heb je hier weinig trek in. Dit jaar alweer 50 lawinedoden. Maar goed, op dinsdag waren we rond het middaguur in het gebied boven Vallandry en Plan Peisey, en zagen daar de hele tijd een helicopter rondcirkelen en veel mensen van de reddingsdienst bezig. Persoonlijk dacht ik dat het een oefening was - de liften draaiden immers vrolijk door en het zonnetje scheen lekker.

Bij thuiskomst echter las ik dit artikel op Pistehors: het was dus geen oefening, maar een bloedserieuze reddingsaktie. Op het moment dat wij aan het lunchen waren in het zonnetje van Vallandry was er iemand een paar 100 meter hoger zijn laatste adem aan het uitblazen. Een vreemd idee.

Het versterkt in elk geval mijn gevoel dat je erg moet oppassen met off-piste gaan. En het doet me beseffen dat we in Les 2 Alpes in 2002 wel erg veel geluk hebben gehad, domme sukkels als we waren.

Arc 1950 - een aanrader

Al met al hebben we een prima vakantie gehad in Arc 1950. Ondanks dat je in 1950 niet echt goedkoop zit, heb je er een gezellig en overzichtelijk dorp voor terug, dat prima in het skigebied ligt. Het skigebied is erg groot, maar je komt snel van A naar B door de goede liftverbindingen en doordat het gelegen is in slechts 3 kommen tegen één bergrug: Arc 1950 - 2000 -Villaroger, Arc 1600 en 1800, en Vallandry - Plan Peisey. Je kan er als gevorderde en beginner prima tochten maken. Als je in 1950 of 2000 zit zou ik niet de Paradiski pas nemen, omdat je dan wel wat langer onderweg bent voordat je bij de Vanoise Expres bent, en dit ook best wel wat geld extra kost, terwijl er in het Les Arcs gebied zelf zat pistes van alle niveaus zijn om je een week goed te vermaken.

Zie flickr voor meer foto's!